Όπως μπορέσουμε θα εκδηλώσουμε τη συμπαράστασή μας και την αλληλεγγύη μας

στους κρατούμενους του Ναδίρ, στους συλληφθέντες της 15ης/12/10, ... Την αλληλεγγύη μας σ'όλους τους φυλακισμένους αγωνιστές

Χαιρόμαστε για τα παιδιά στη Λάρισα που αφέθηκαν ελεύθερα

Οι επόμενες συνελεύσεις αναβάλλονται

γιατί οι πιο πολλοί έφυγαν από το νησί, και θα επιστρέψουν μετά τις γιορτές. (Ακόμα και ντόπιοι έφυγαν..)

συλλογικό κείμενο της α/α/α/ανοιχτής συνέλευσης για το Δεκέμβρη

Τον Δεκέμβρη του 2008, 60.000-70.000 γνωστοί-άγνωστοι βρήκαν τις συνθήκες να γνωριστούν καλύτερα.

***

«Για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μία προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη απ’ το απλό γεγονός της αναπνοής»
Πάμπλο Νερούντα

***

9/12/08 «Ο ηγετικός πυρήνας συγκρότησης των κουκουλοφόρων, έχει προκύψει από τους κόλπους της κρατικής εξουσίας και χρησιμεύει για να δυσφημίσει και να τσακίσει το λαϊκό κίνημα»
Αλέκα Παπαρήγα

28/12/08
«Ένας μπάτσος έγινα κι αυτό από σπόντα, όπως σου είπα, και μάλιστα χωρίς καν μόνιμη σύμβαση. Και να’ ρχονται αυτά τα κωλόπαιδα, που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους, που δεν ξέρουν τι θα πει βάρδια και ξενύχτι, τι πάει να πει μεροκάματο και τι σφαλιάρα κάθε είδους από το αφεντικό και να σου ρίχνονται μετά από δώδεκα ώρες ορθοστασίας στις γωνίες ή στις εισόδους τραπεζών, να’ ρχονται και να σε βρίζουν και να σου πετάνε ό,τι βρουν στο δρόμο. Και να σου πω και κάτι άλλο; Πόσοι από αυτά τα κωλόπαιδα είναι εργαζόμενοι των 700 ευρώ που λένε και ξαναλένε; Να σου πω εγω; Κανένας! Ή κατι πρεζόνια είναι ή κάτι τύποι από τα βόρεια προάστια που βαριούνται στη σιγουριά του σπιτιού ή τα πρακτοράκια, οι πεμποφαλαγγίτες που λέγαμε πριν».
Ριζοσπάστης-άρθρο με επινοηματικό τηλεφώνημα

***

Ο Δεκέμβρης ήταν και είναι εναντίον αυτής της κοινωνίας της ρουφιανιάς, της κουτοπονηριάς, των κομμάτων και των πρωτοποριών, του εμπορεύματος, του δήθεν, του life-style, του “φιλήστε κατουρημένες ποδιές”.

***

ΕΚΕΙΝΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ.

***

Ο Δεκέμβρης έδειξε την δυναμική μιας διαδικασίας «μόνο και πάντα από τα κάτω».
Ο Δεκέμβρης ανέδειξε την δυνατότητα για μία κοινωνία της χαράς, της δημιουργικότητας, της περιπέτειας.
Ο Δεκέμβρης για μία πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μαζικό επίπεδο μας κάνει να μιλάμε για ορατή πιθανότητα για μία αντιϊεραρχική αυτοδιευθυνόμενη κοινωνία.

***

«Να κάνεις τους ανθρώπους να καταλαβαίνουν είναι πολύ πιο σημαντικό από το να τους κάνεις να θυμούνται, όσο κι αν η θύμηση είναι σημαντική».
Baltasar Gracian
«Oraculo Manual κ.λ.π.»-1647.

***

ΟΛΑ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ.

Τί έχει αλλάξει;

1996. Πειραιας – λιμάνι, 6.30 το πρωί. Μια κοπέλα παίρνει το λεωφορείο για να πάει στη δουλειά της. Είναι η χειρότερη μέρα της ζωής της, ίδια με την προηγούμενη, ίδια με την επόμενη. 2010, η ίδια «κοπέλα», παίρνει το λεωφορείο για να πάει στη δουλειά της. Η μιζέρια στο πρόσωπο της δεν έχει αλλάξει. Αυτά που έχουν αλλάξει είναι: η οικογενειακή της κατάσταση, τα χρόνια στην πλάτη της, κι απλά τώρα  δεν  ξέρει πότε και αν θα πάρει σύνταξη. Μπορεί να έχει αλλάξει και ο αριθμός του λεωφορείου.

Ζούμε τη λεηλασία της επιβίωσης μας.Μέχρι πριν ζούσαμε την επιβίωσή μας. Χθες η γενιά των 600, τώρα η γενιά των 500 €. Φτάσαμε ως εδώ με την αποθέωση του κέρδους, που παραγκωνίζει την ανθρώπινη ζωή, δηλαδή, την αλληλεγγύη, τη συλλογικότητα, τη φύση...

H κοπέλα του λεωφορείου φοβάται:

 Φοβάται τις τελευταίες μέρες του μήνα που θα μαγειρεύει μόνο ρεβύθια  και μακαρόνια. Τη ΔΕΗ που θα της κόψει το ρεύμα. Τις δόσεις του δανείου που πρέπει να πληρώνει. Την τράπεζα που θα της πάρει το σπίτι αν δε το ξεπληρώσει.  Το να δουλεύει μέχρι να πεθάνει. Το Δ.Ν.Τ. το έλλειμμα, τα νούμερα, τα ποσοστά που ακούει στις ειδήσεις. Τη χρεωκοπία του ελληνικού κράτους. Το ότι τα παιδιά της δε θα βρουν δουλειά. Τα φάρμακα που χρειάζεται και δε μπορεί να αγοράσει. Τα αντικαταθλιπτικά και τα ηρεμιστικά που χρειάζονται για τον άστατο ύπνο της.

Φοβάται ,γιατί την επιβίωσή της τη μετράει σε ευρώ. (Τη ζωή της δε τη μετράει- τη μετρούν οι άλλοι για κείνη). Φοβάται να ζητήσει καλύτερη πληρωμή ,γιατί θα τη διώξουν κιόλας. Δε πάει στις πορείες, γιατί πιστεύει πως δεν έχει νόημα. Ή φοβάται να πάει ,γιατί θα τη δουν, και πάλι θα τη διώξουν. Κάθεται στον καναπέ της και βλέπει ειδήσεις. Αγανακτά από κεί. Γιατί κουράστηκε. Γιατί νιώθει μόνη. Γιατί ο Πρετεντέρης μονοπωλεί την «ανατροπή».  Γιατί έχει ανύπαρκτο ελεύθερο χρόνο (= κάτι σαν τον ανύπαρκτο σοσιαλισμό). Γιατί έχει μάθει να κοιτάει την πάρτη της, να προστατεύει τον εαυτό της και τα παιδιά της, μόνο να επιβιώνει.

Γιατί μόνο 8.000 άνθρωποι σε πορεία στη Θεσσαλονίκη/17-11-2010 (εκ των οποίων το 1/3 εκτελούν χρέη ρομπότ- βλ. ΠΑΜΕ);

Κάθονται λοιπόν σ’ αυτό το γνωστό καναπέ απέναντι από την τηλεόραση, και νιώθουν ενοχές που είναι κουρασμένοι, που ο κώλος τους έχει κάνει γούβα στο παλιό μαξιλάρι, ενοχές που τους έχει δημιουργήσει η αριστερά του καναπέ. Άλλοι πάλι νιώθουν αδιαφορία. Άλλοι φόβο. Εκβιάζονται. Κι  ο κόσμος που δεν κατεβαίνει στους δρόμους, είναι το εύκολο ανάθεμα των «κινηματικών», των «ανυπάκουων» αριστερών με τα γραφειοκρατικά τους σλογκανς της ξύλινης γλώσσας («ξεσηκωθείτε»-«όχι στα νέα μέτρα») .Και όλο νέα μέτρα έρχονται.

Μας παρουσιάζουν ή και μας έχουν πείσει ότι η ζωή είναι μονόδρομος. Στερεότυπα, lifestyle, κλισέ, αλλοτρίωση, αντεστραμμένη συνείδηση, το εμπόρευμα. Η ολική αντίληψη της ιδεολογίας: «απλά μια αντιστοιχία μεταξύ μιας δεδομένης κοινωνικής κατάστασης και απ’ την άλλη μιας δεδομένης  προοπτικης,μιας  δεδομενης  οπτικής γωνίας και   μαζικής συναίσθησης».Η ολική αντίληψη της ιδεολογίας ,που: «εγείρει το πρόβλημα του πώς ένα πράγμα σαν την ψευδή συνείδηση -το πρόβλημα ενός ολοκληρωτικά διαστρεβλωμένου νου- πλαστοποιεί/νοθεύει οτιδήποτε αντιλαμβανεται » (Karl Mannheim- ΄΄Ιδεολογία και ουτοπία΄΄-1929). Ψευδής συνείδηση.

Από την άλλη, δεν υπάρχει μέχρι τώρα πειστική παρουσίαση κατάληψης αυτού του κόσμου, δηλαδή διεύθυνσης της ζωής μας από εμάς τους ίδιους, ούτε κομμάτι της διαδικασίας αυτής. Αυτό πρέπει να προτείνει ο Α/Α χώρος. Σε αυτό το διάλογο θέλει να συνεισφέρει και αυτή η ανοιχτή συνέλευση. Να μιλήσουμε ,επιτέλους, για την οργάνωση της παραγωγής, της άμυνας(₁), της διαβίωσης, σε μια κομμούνα του ελλαδικού χώρου- για να πείσουμε. Να επεξεργαστούμε τρόπους αυτής της παρουσίασης, για να πιστέψει ο κόσμος (όλοι μας) ότι μπορούμε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Πολύ δύσκολα πράγματα, αλλά μόνον έτσι μπορούμε να μιλάμε για την καταστροφή αυτής της κοινωνίας.

Η ανοιχτή συνέλευση είναι ένα μικρό εγχείρημα:

Άμεσης συμμετοχής και διαλόγου, στην υπηρεσία καταστροφής των εμπορευματικών σχέσεων, στην υπηρεσία έκφρασης μολυσματικού λόγου.

Θέλουμε να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας, να νικήσουμε τους φόβους μας, την αδράνεια μας , να μην νιώθει κανένας μόνος του.

Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, χωρίς στερεότυπα και προκαταλήψεις.

Να απαλλαγούμε από το παρελθόν μας, να αυτοοργανωθούμε προς το παρόν και να αυτοδιευθύνουμε το μέλλον μας.

Πειθαρχία  τέλος:

Ας μην πληρώνουμε τις ΔΕΚΟ

Ας μην πληρώνουμε τα 3 ευρώ στο νοσοκομείο

Ας μην πληρώνουμε εισιτήριο

Να οργανώσουμε ταμεία αλληλεγγύης

Συνελεύσεις παντού, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολείο, σε κάθε εργασιακό χώρο.

*Ο δεκάλογος της σεξουαλικής απελευθέρωσης της οικονομίας

 Απομυθοποίηση όρων:

έλλειμα:

όταν οι δαπάνες είναι περισσότερες από τα έσοδα στην ευρύτητα του κράτους, και τώρα το έλλειμμα είναι 15% του ΑΕΠ.

χρέος:

το σύνολο των  υποχρεώσεων του κράτους που έχουν συσσωρευτεί μέχρι τώρα. Aυτή τη στιγμή είναι 125% του Ακαθαριστου Εθνικού Προϊόντος, ενώ προβλέπεται για το 2013 να είναι στο 150%. Στο ελληνικό δημόσιο, χρέος υπάρχει από τη δημιουργία του. Εντυπωσιακό είναι να δούμε σε τι συνίσταται η σύνθεσή του. Το μεγαλύτερο ποσοστό του χρέους αφορούν οι τόκοι, περίπου το 70% και άλλο ένα σημαντικό ποσοστό καταλαμβάνουν τα δημόσια έργα, δηλαδη και  οι ολυμπιακοί αγώνες,ετσι;( Να μην ξεχνάμε ότι ο αντιεξουστιαστικός χώρος ήταν  συγκροτημένα και συγκεντρωτικά, ριζικά αντίθετος με την τέλεση των ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα, αλλά και την ιδέα τους.)

ΔΝΤ:

Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Είναι ένας διεθνής τραπεζικός μηχανισμός-οργανισμός  ,του οποίου εταίροι είναι διάφορα κράτη, ένα από αυτά και η Ελλάδα. Απλώς oι Η.Π.Α. έχουν μερίδιο ψήφων 16,77% και για να παρθεί απόφαση του ΔΝΤ απαιτείται πλειοψηφία 85%. (100-16,77=83,23, για να κρατάμε και λογαριασμό)

μέτρα:

περαίωση: η περαίωση είναι μέσα στα πλαίσια του «δώστε όσοι θέλετε να τα δώσουμε κι εμείς στις τράπεζες του εξωτερικού που έχουμε υποχρεώσεις». Ευνοεί φοροφυγάδες ή επιχειρήσεις με φοροαποφυγή και εκβιάζει μικροεπαγγελματίες («μην περαιώνεις και θα σε ελέγξω». Όσοι τσιμπήσουν.).

αύξηση έμμεσων φόρων: αυξάνεται  θεαματικα  ο ΦΠΑ  σε όλα σχεδον  τα ειδη  και τις  υπηρεσιες  ,καθως και οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης. Ό, τι πιο άδικο φορολογικά: ίση μεταχείριση σε πλούσιους και φτωχούς, όλοι συμπατριώτες και συμψηφοφόροι είναι.

χρεωκοπία-πτώχευση:

τυπικά το κράτος δεν  πτωχεύει- βλέπετε όμως μνημόνιο/όρους σύμβασης. Το κράτος χρεωκοπεί.  (Αν χρεωκοπήσει, βεβαια , το δημόσιο, οι  δανειστές θα πάρουν το κατι τι  τους από τη χώρα ,κτiρια, νησάκια, επιχειρήσεις, εκτάσεις, τα δάνεια θα συνεχιστούν και βλέπε παραπάνω, χρέος και τόκοι.) Χρεωκοπία σημαίνει ότι το κράτος, μια δεδομένη στιγμή δεν έχει λεφτά να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του- δεν μπορεί να πληρώσει τα δανεικά που είναι απαιτητά εκείνη τη στιγμή. Εδώ, αρχίζει ο επίσημος εκβιασμός απέναντι στον κόσμο. Τα κράτος  ζει με δανεικά, παλιότερα από ιδιωτικές τράπεζες  και τώρα από τον «μηχανισμό στήριξης» ΔΝΤ και ΕΕ. Ο φουκαράς όμως σκέφτεται: «πάει η σύνταξη, πάει ο μισθός, πάνε οι ψωροκαταθέσεις (1500)€ ».

Αλήθεια: ο άνθρωπος, είναι η μόλυνση του περιβάλλοντος για το παρόν σύστημα.

Μύθος: αν χρεωκοπήσει το κράτος, θα μας οδηγήσουν στα κρεματόρια ή θα μας βομβαρδίσουν ομαδικά.

Αλήθεια: πρωτοποριακά η Ελλάδα έχει ξαναχρεωκοπήσει επί Χαριλάου Τρικούπη, παρόλα αυτά, οι μίζες και οι γεννήσεις συνεχίστηκαν αδιαλείπτως.

Μύθος:΄΄ αν δεν υπάρχουν επιχειρήσεις, πως θα βρει δουλειά ο κόσμος;΄΄

Αλήθεια: ΄΄αν δεν υπήρχε μισθωτή εργασία, θα υπήρχαν επιχειρήσεις;΄΄

Τι ακούν τ’ αυτιά μας

γνωστοί- άγνωστοι:

60.000 γνωστοί- άγνωστοι, χαιρόμαστε που βρήκαν τις συνθήκες να γνωριστούνε (-Δεκέμβρης 2008)

έλα μωρέ, τα παιδιά των βορείων προαστίων που τα σπάνε...:

-Μια χαρά που τα παιδιά των βορείων προαστίων έχουν ευαισθησίες, θέλουν να ριζοσπαστικοποιήσουν τη ζωή τους, αγωνίζονται και για τους υπόλοιπους

-Και στην τελική, κάποιοι που τα κατηγορείτε ή αναπαράγετε τις κατηγορίες, μην ξεχνάτε ότι μπορεί να είναι τα παιδιά σας

κάτσε να μπεις στην παραγωγή- στη ζωή, και μετά έλα να μου πεις...:

-Γιατί, όσοι βγήκατε στην παραγωγή ωφεληθήκατε σε τίποτα;, είστε ευχαριστημένοι πλέον από τη «ζωή» σας;

-Σταματήστε  να ψάχνετε συνενόχους για να νιώθετε καλύτερα

όλοι εσείς αύριο θα δουλεύετε σε τράπεζες στην υπηρεσία του κεφαλαίου… (ειδικά για αυτούς που σπουδάζουν οικονομικά, στατιστική, πληροφορική…) :

-Ολες οι δουλειές στην υπηρεσία του κεφαλαίου είναι … κάτι βέβαια θα αναγκαστούμε να κάνουμε για να ζήσουμε.

-Οσο για τις τράπεζες, ελπίζουμε μέχρι τότε να τις έχουμε κάψει όλες και να μην έχει μείνει ούτε μία.

ό, τι και να κάνετε, τίποτα δε θ αλλάξει:

-Εντάξει, αφοπλίστηκα…

-Αν δεν το πιστεύεις ότι θ’ αλλάξει, ε τότε δε θα αλλάξει…

-Ο,τι δεν αλλάζει σαπίζει για πάντα…

-Mπορεί και να μην αλλάξει τίποτα… αλλά όχι επειδή το λες εσύ

-Μα δε θέλουμε την αλλαγή, την καταστροφή θέλουμε

Παρά τους καλλιεργούμενους φόβους, 60% αποστασιοποιείται από το πολιτικό σας σύστημα- βάσει και των τελευταίων εκλογών.

Η αποχή στις εκλογές (+ τα άκυρα, + τα λευκά) θεωρούμε πως είναι το πρώτο και αναγκαίο βήμα για την αυτοοργάνωση της κοινωνίας.

Ανηκουμε   στο αρνητικο αυτης της κοινωνιας.

(₁)  Ενας κρυφός φόβος, που καλλιεργείται  ώστε να τρομοκρατεί το κράτος τον κόσμο ,είναι ο εξής: «καθίστε καλά, μην αντιδράτε στα μέτρα του μνημονίου γιατί υπάρχει κι η Τουρκία». Είμαστε υπερήφανοι, που ο χώρος των αναρχικών, αντιεξουσιαστών το 1976, ένα μαλλον κρυο απόγευμα με ήλιο(αρχες ανοιξης ηταν;) οργάνωσε την Αντιπολεμική στα προπύλαια στην Αθήνα και ακούστηκαν για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά, συνθήματα αλληλεγγύης και φιλίας για τον κοσμακη  στην Τουρκια . Πιστεύουμε στη  δυναμη της διεθνιστικής αλληλεγγύης  και μακαρι να  αποτελέσουμε εμείς το παράδειγμα προς μίμηση  για την Τουρκια,τα Βαλκανια την Ευρωπη με μια αταξική κοινωνία στον ελλαδικό χώρο.

Καρλοβασι, 24/11/2010  --- Συλλογικο κειμενο  της

@ΝΟΙΚΤΗΣ   ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ  ΣΑΜΟΥ

ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ,ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΡΙΩΝ/ΩΝ,

ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΩΝ,ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ    

Προβολή ντοκυμαντέρ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας

* στις  αφίσες της ανοιχτής συνέλευσης χρησιμοποιήθηκε και υλικό από τους political zoo

http://politicalzoostencils.blogspot.com/

**

**

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας

με αφορμή τις εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου...

Η ακαδημαϊκή ζωή, η εργασιακή ζωή, η ζωή γενικότερα είναι υποβαθμισμένη έτσι κι αλλιώς. Τώρα, επωφελούνται την κρίση για να περάσουν εκ νέου ακόμα πιο αντιδραστικά μέτρα. Για ακόμη μία φορά εκμεταλλεύονται την κατάσταση στην υπηρεσία του κεφαλαίου, κάτι που δε γίνεται μόνο στην Ελλάδα, και που έχει ξανασυμβεί. Είμαστε ήδη η γενιά των 500 Ευρώ, και τώρα μας προπονούν επισήμως να γίνουμε ‘ευέλικτοι’ εργαζόμενοι

Η μείωση των κονδυλίων είναι εμφανής και στη Σάμο με τη σίτιση και τη στέγαση. Η σίτιση πλέον είναι σχεδόν ανύπαρκτη. (Όχι μόνο θα τρώμε σκατά φαγητό αλλά σε λίγο θα το πληρώνουμε κι όλας.). Για τις μίζες που φύγανε για τη στέγαση, δεν έχουμε να πούμε κάτι.

Όσο για το νόμο πλαίσιο, δε μπαίνουμε σε παζάρια, γιατί δε μας ενδιαφέρει μόνο να τον πάρουν πίσω αλλά θέλουμε να αλλάξει ριζικά η κοινωνία, και κατά συνέπεια και η παιδεία. Το πρόβλημα δεν είναι τα μέτρα, αυτά είναι απλώς ο τρόπος διάσωσης του συστήματος που καταρρέει. Η κατάσταση στο πανεπιστήμιο είναι ήδη τραγική, και θα γίνει ακόμα χειρότερη. Πλέον θα έχουμε χορηγούς και με τη βούλα. Αυτό σημαίνει τζάμπα διαφήμιση και υπαλλήλους για τις επιχειρήσεις με άμεση εμπορευματοποίηση της γνώσης, ή μάλλον την κατάργηση της γνώσης. Όσο για τη διοίκηση του πανεπιστημίου πλέον τον κύριο λόγο θα έχουν κάποια «επιφανή» πρόσωπα της κάθε τοπικής κοινωνίας. Δηλαδή το κάθε πανεπιστήμιο θα εξυπηρετεί συμφέροντα όχι μόνο του κάθε επιχειρηματία αλλά και του κάθε τοπικού άρχοντα.
Γινόμαστε σχολείο. Στόχος του νέου πανεπιστημίου είναι τα μικρά ευέλικτα τμήματα στα οποία η παρακολούθηση είναι υποχρεωτική (απουσίες). Οι έξτρα εξετάσεις (μετά τις πανελλαδικές και πριν το πρώτο έτος, εντείνουν τον ήδη υπάρχοντα ανταγωνισμό και ενισχύουν τις απάνθρωπες σχέσεις τις οποίες μας έχουν επιβάλει. Η γνώση γίνεται ακόμη πιο εξειδικευμένη, πάνω στο αντικείμενο στο οποίο υπάρχει ζήτηση στην αγορά. Αυτό οδηγεί στην καθυστέρηση του πληθυσμού και των ανθρώπινων συνειδήσεων. Κι επίσης με την κάρτα φοιτητή θα είμαστε και επισήμως φακελωμένοι (όχι ότι δεν ήμασταν).
Πλέον χάνει το ρόλο της η γενική συνέλευση. Καταργούνται οι συνδικαλιστικές και ακαδημαϊκές ελευθερίες. Το πανεπιστήμιο παύει να είναι χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Στόχος για μας δεν είναι μόνο η προάσπιση του ασύλου αλλά η διεύρυνσή του. Θέλουμε συνελεύσεις παντού. Όχι μόνο για τους φοιτητές αλλά για όλους.
Δε θέλουμε απλά ένα πανεπιστήμιο στα «μέτρα» μας, ή ένα πανεπιστήμιο όπως ήταν μέχρι τώρα. Ας γίνει ξεκάθαρο ότι η γνώση δεν είναι κλεισμένη σε τοίχους. Θέλουν να διαχειρίζονται πλήρως τις ζωές μας. Εμείς θέλουμε να τις αυτοδιευθύνουμε. Ενοχλούμε, προκαλούμε, και μολύνουμε τις συνειδήσεις. Μέσα από συλλογικές διαδικασίες αυτοοργανωνόμαστε για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

*Καρλόβασι Οκτώβρης 2010, συλλογικό κείμενο της Ανοιχτής συνέλευσης Σάμου,
αναρχικών, αντιεξουσιαστών/ιών, αντιιεραρχικών, αυτόνομων